Σήμερα, η πρώτη μέρα της πανελλαδικής απεργίας πείνας των 300 μεταναστών έχει ήδη “αγκαλιαστεί με θέρμη” από όλο το θεσμικό συρφετό, υπουργούς και βουλευτές, δημοσιογράφους και πρυτάνεις, καθηγητές και φασιστοειδή. Όλοι μαζί με μια φωνή, μας υπενθυμίζουν (για άλλη μια φορά) κουνώντας το δάχτυλο πως οι έννοιες της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας δεν χωράνε στο λεξικό ζωής των υπηκόων τους. Πόσο δε μάλλον όταν οι υποταγμένοι τους αποφασίζουν να αντισταθούν. Πόσο δε μάλλον όταν πρόκειται γι’ αυτούς που η μόνη θέση που τους υποδεικνύουν είναι αυτή του σύγχρονου δούλου, οι “αόρατοι”, οι -μέχρι χθες- “χωρίς φωνή” μετανάστες. Πόσο δε μάλλον όταν αυτοί οι μετανάστες παλεύουν συλλογικά και ακηδεμόνευτα…
Οι κινήσεις του συστήματος απέναντι και σε αυτόν τον αγώνα μόνο απρόβλεπτες δεν είναι (άλλωστε τις έχουμε ήδη δει σε μικρογραφία σε όλους τους πρόσφατους αγώνες, κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων εργαζομένων). Σε αυτούς τους καιρούς, υπάρχει ανάγκη να αναδειχθούν ως “πρόβλημα” κάποιοι από τους καταπιεσμένους. Υπάρχει ανάγκη να προωθηθεί ο κοινωνικός κανιβαλισμός μεταξύ τους. Υπάρχει ανάγκη να δείξει η δημοκρατία την πυγμή της, ως “μάθημα” προς όλους όσους τολμήσουν στο μέλλον να σκεφτούν να αντισταθούν. Υπάρχει ανάγκη να μας αποπροσανατολίσουν από την ουσία… Ουσία που δεν είναι άλλη από την βαθιά κρίση ενός συστήματος που δεν έχει τίποτα άλλο να προσφέρει πέρα από βαθύτερη καταπίεση, εντατικότερη εκμετάλλευση, πιο κάθετους διαχωρισμούς.
Απέναντι και ενάντια σε αυτές τις κινήσεις, στεκόμαστε δίπλα στους 300 απεργούς πείνας, αλληλέγγυοι…
ΡΕΣΑΛΤΟ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και ΡΗΞΗΣ