Είμαστε πολίτες του ακριτικού Έβρου, γεννηθήκαμε ή βρεθήκαμε εδώ ως εργαζόμενοι , ζήσαμε , γνωρίσαμε αυτό το τόπο και τα προβλήματα του. Ένα από τα πολλά ζητήματα αλλά σίγουρα όχι το μόνο που απασχολεί το Νομό, είναι το ζήτημα των μεταναστών. Από τα σύνορα του Έβρου πραγματοποιείται σήμερα το μεγαλύτερο εμπόριο διακίνησης ανθρώπινων ζωών για την είσοδο τους στην Ευρώπη. Άνθρωποι εξαθλιωμένοι, γυναίκες και παιδιά περνούν κάθε μέρα τα σύνορα ζητώντας μια καλύτερη τύχη μακριά από τις εμπόλεμες ζώνες της Ασίας και αυταρχικά καθεστώτα που τους στερούν βασικά κοινωνικά τους δικαιώματα.
Παρά τα προβλήματα που αυτή η είσοδος συνεπάγεται για τη καθημερινότητα των κατοίκων του βόρειου κυρίως Έβρου τα οποία όλοι τα κατανοούμε, θα θέλαμε να σημειώσουμε τα ακόλουθα για όσα θλιβερά προωθούνται το τελευταίο διάστημα με σενάρια για φράκτες στη Ν. Βύσσα, για μαζικές απελάσεις μεταναστών, και να απαντήσουμε στις φωνές για «απαράδεκτες αξιώσεις» λαθρομεταναστών για νομιμοποίηση με καταλήψεις, απεργίες πείνας κλπ.:
Πρώτον: Το ζήτημα της μετανάστευσης είναι ζήτημα ανθρωπιστικό, διεθνές και Ευρωπαϊκό και έχει βαθειά αίτια που δεν ξεχνάμε όσο και αν τα ΜΜΕ και οι υστερικές εθνικιστικές φωνές θα θέλανε. Αυτά είναι η εντεινόμενη εξαθλίωση των χωρών του τρίτου κόσμου με τη «βοήθεια» του ΔΝΤ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και η διατήρηση με ευθύνη της δύσης εμπόλεμών ζωνών και αυταρχικών καθεστώτων σε αυτές (όπως αυτό της Τυνησίας που ανατράπηκε). Άρα το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με πειθαρχικά μέτρα, κυνηγητό, και σιδερένιους φράκτες ούτε με σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ιστορική μνήμη όσων η ανθρωπότητα βίωσε στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της. Η άμβλυνση των συνεπειών της μετανάστευσης προϋποθέτει την βελτίωση με συνεισφορά και της δύσης, των όρων ζωής στις χώρες προέλευσης, τη διεθνή και ευρωπαϊκή συνεργασία για το σπάσιμο του σύγχρονου δουλεμπόριου, τη προώθηση μεταναστών στις χώρες προορισμού τους, την ανθρωπιστική και υλική βοήθεια στις χώρες υποδοχής και τη νομιμοποίηση όσων εισέρχονται στις ευρωπαίκες χώρες για τη ταχύτερη δυνατή ένταξη τους στο κοινωνικό ιστό. Αυτά συνιστούν λύση και αυτά αξιώνουμε από την ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί.
Δεύτερον: Ο δρόμος που η κυβέρνηση με τη συναίνεση των πιο ακραίων και συντηρητικών κύκλων προωθεί δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Αντίθετα εντείνει τη παραβατικότητα στους κόλπους των μεταναστών, διαιωνίζει τη παραμονή τους σε κατάσταση παρανομίας και τους κάνει έρμαια στην εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς. Η δημιουργία μιας νέας εξαθλιωμένης τάξης, των κολασμένων της γης μεταναστών, χωρίς εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, συνέβαλε τα μέγιστα τα στο «ελληνικό οικονομικό θαύμα» της περασμένης δεκαετίας, ενώ ταυτόχρονα συνέβαλε και στο χτύπημα των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και των Ελλήνων εργαζομένων. Τώρα στην εποχή του ΔΝΤ και της ύφεσης, όπου αρχίζει ήδη να διευρύνεται ο κύκλος των νεόπτωχων στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, οι μετανάστες περισσεύουν και χρησιμοποιούνται ως εξιλαστήρια θύματα ενώ παρουσιάζονται από τους ίδιους κύκλους που για χρόνια τους απομυζούσαν, ως η ρίζα του προβλήματος. Τι ειρωνία!
Τρίτον: Ειδικά για το Νομό μας, θα θέλαμε να παρατηρήσουμε πως η κυβέρνηση τον θυμήθηκε όψιμα για να δημιουργήσει εντυπώσεις, γύρω από το μεταναστευτικό ζήτημα προωθώντας «έργα πνοής» για τη περιοχή όπως φράκτες στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.α. Όμως ο νομός δοκιμάζεται ήδη από την ανεργία, την ερήμωση και την υπανάπτυξη και οι άνθρωποι του βρίσκονται σε απελπισία εδώ και καιρό. Η εβρίτικη κοινωνία δοκιμάζεται καθημερινά και θεωρούμε πως το μόνο που δεν χρειάζεται είναι η περαιτέρω εξοικείωση της με εικόνες καθημερινής φρίκης πνιγμένων μεταναστών, γεμάτων νεκροτομίων, και μαζικών τάφων, γιατί αυτό θα είναι το μόνο αποτέλεσμα δημιουργίας φρακτών στα πιο ασφαλή περάσματα του ποταμού. Λες και οι διακινητές θα πτοηθούν με τέτοια μέτρα ή θα προειδοποιήσουν τους μετανάστες – εμπορεύματα τους για τους κινδύνους που διατρέχουν! Το ποτάμι μας είναι και θέλουμε να παραμείνει σύμβολο της δύναμης της φύσης, της ζωής και του πολιτισμού και όχι σύμβολο του θανάτου και του αμοραλισμού. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μας προσβάλουν σαν πολίτες και πρέπει να υπάρξει ένα οργανωμένο σχέδιο ανθρωπιστικής βοήθειας και προώθησης των μεταναστών στους προορισμούς τους.
Για όλα τα παραπάνω στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των τριακοσίων απεργών πείνας για νομιμοποίηση και ανθρώπινη μεταχείριση όλων των μεταναστών και κλείνουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες του εθνικισμού και της παραπληροροφόρησης των ΜΜΕ.
Τώρα, στην εποχή της κρίσης και του ΔΝΤ, που το φάσμα της ανεργίας και της ανασφάλειας για το μέλλον αγγίζει τον καθένα από μας, το βλέμμα μας είναι στραμμένο στον αγώνα των μεταναστών για το δικαίωμα στη ζωή. Και ευελπιστούμε αυτός ο αγώνας να εμπνεύσει σύντομα όλη την ελληνική κοινωνία.
Πολίτες του Έβρου