2ωρη Κατάληψη Αλληλεγγύης στο Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης
Τα γραφεία βρίσκονται στα σύνορα Μπραχάμι-Αλίμου. Η κατάληψη πραγματοποιήθηκε
8:30-10:30 απο 25 περίπου άτομα. Πανό, τρικάκια, κείμενα, αποστολή fax σε
υπουργεία κλπ. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο μαζί με το κείμενο-ανακοίνωση
έναρξης της απεργίας πείνας της συνέλευσης των απεργών.
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
Σήμερα Παρασκευή 28/01/11 προχωρήσαμε σε συμβολική κατάληψη στον Διεθνή
Οργανισμό Μετανάστευσης ως ένδειξη αλληλεγγύης στο πλήρως πολιτικό αίτημα των
εκατοντάδων μεταναστών απεργών πείνας, για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών
με πλήρη και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Μια κίνηση αξιοπρέπειας και
αγώνα ενάντια στην οικονομική εκμετάλλευση, την κοινωνική απομόνωση και την
εξαθλίωση στην οποία εξωθούνται αυτοί οι άνθρωποι από τις διεθνείς επεμβάσεις
λεηλασίας και «εκδημοκρατισμού» του ορυκτού πλούτου ή της γεωπολιτικής σημασίας
των χωρών τους, την αδίστακτη γραφειοκρατία των χωρών υποδοχής, την βία των
μαφιών εμπορίας ανθρώπων, τη «ζεστή φιλοξενία» από τους μπάτσους, τους
μισθοφόρους συνοριοφύλακες (frontex) και τα κέντρα υποδοχής, μέχρι τους
παραπλανημένους πατριώτες/νοσταλγούς του χίτλερ.. Η κίνηση μας αυτή φέρει έναν
επιπλέον συμβολισμό λόγο της γειτνίασης του ΔΟΜ με έναν άλλο οργανισμό κομβικής
σημασίας για τη διαχείρισή της αβεβαιότητας εργαζομένων – ανέργων(ΟΑΕΔ).
Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ, διεθνώς ΙΟΜ) αποτελεί ένα
διακυβερνητικό οργανισμό που ιδρύθηκε το 1951 προκειμένου να ρυθμιστεί σε
επίπεδο διεθνούς αγοράς το πρόβλημα της ανθρώπινης μετανάστευσης. Πρόκειται για
έναν οργανισμό «καλής θελήσεως» που ασχολείται ακριβώς με τις «καλές» πρακτικές
και την χρήση «νέων τεχνολογιών» για τη ρύθμιση της παράνομης μετανάστευσης. Να
υποθέσουμε οτι οι νάρκες στον Έβρο και ο 12,5χμ Λεφτά-για-πέταμα Φράκτης επίσης
στον Έβρο, είναι δική του πρόταση? Επίσης, από αυτό το γραφείο ορίζεται πόσοι
και μετά από πόσα χρόνια μπορούν να νομιμοποιηθούν, ποια είναι τα κριτήρια
χορήγησης ασύλου και η «επαναπροώθηση» τους στις εμπόλεμες και λεηλατημένες
περιοχές από όπου προέρχονται αυτοί οι άνθρωποι κτλ.
Γνωρίζουμε εξάλλου πολύ καλά, πως η μεταναστευτική πολιτική μιας χώρας
καθορίζεται από το αν οι μετανάστες αποτελούν ή όχι, χρήσιμο και απαραίτητο
εργατικό δυναμικό για την χώρα. Πως το ζήτημα δεν αφορά παρά μόνο το ευέλικτο
της εργατικής δύναμης των μεταναστών. Πως η κρατική γραφειοκρατία η ίδια
καθορίζει τον αριθμό των μεταναστών με χαρτιά η χωρίς, μιας και οι παράνομοι
μετανάστες είναι ιδιαίτερα επιθυμητοί καθώς δεν καλύπτονται από τους νόμους που
προστατεύουν την εργατική δύναμη. Συνεπώς, η μετανάστευση εξυπηρετεί τα εκάστοτε
αφεντικά, τα οποία επιβάλλοντας με ευκολία και ατιμωρησία τον φόβο, την
επισφάλεια και την μαύρη εργασία κατασκευάζουν δεξαμενές αποθέματος εργατών που
δεν έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν ούτε τα βασικά καθώς είναι υπό καθεστώς
παρανομίας («άμα δε σ’ αρέσει φύγε, θα πάω στο δουλέμποροι ο του κέντρου και θα
βρω 5 με το μισθό σου»)
Γνωρίζουμε επίσης, πως στη σημερινή συνθήκη, με την ανεργία και την ανασφάλεια
να κυριαρχούν από τη μια και τον τομέα της μαύρης εργασίας να έχει καλλιεργηθεί
και να αποτελεί «κεκτημένο» των αφεντικών, ο ανταγωνισμός μεταξύ νόμιμων και
παράνομων εργατών, οδήγησε στη συρρίκνωση των μισθών. Αλλά γνωρίζουμε ακόμα,
πως η πτώση των μισθών δεν έχει να κάνει με τους μετανάστες καθαυτούς (που μας
τρώνε τις δουλειές), δεν έχει να κάνει με την υποτιθέμενη κρίση του
καπιταληστρικού τραπεζικού συστήματος, δεν έχει να κάνει με την πολιτική της
εκάστοτε κυβέρνησης, Δ.Ν.Τ, Ε-Ε. Έχει να κάνει με την ΜΗ-ΥΠΑΡΞΗ εργατικού
κινήματος και κοινών αγώνων.
Γνωρίζουμε τέλος, πως με αυτούς τους ανθρώπους μας ενώνει ο εξαναγκασμός της
μισθωτής εργασίας. Μας ενώνει ο κοινός ταξικός μας εχθρός που όταν απεργούμε
μιλά για παρακώλυση συγκοινωνιών και αντίστοιχα μπροστά σε μια απεργία πείνας
εκατοντάδων κατατρεγμένων μιλά για το πανεπιστημιακό άσυλο. Στο πλαίσιο της
συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής, ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευόμενοι δεν
πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα του «διαίρει κ βασίλευε» όπως ακριβώς θέλουν και
βολεύει τους εκμεταλλευτές μας,αλλά όλοι μαζί να οργανώσουμε κοινούς αγώνες
ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.
Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα,οι προλετάριοι δεν έχουμε πατρίδα.
Ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα,
τον ρατσισμό και την εκμετάλλευση
να γκρεμίσουμε τα σύνορα,
τους φράκτες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
για έναν κόσμο Αλληλεγγύης, Ισότητας και Ελευθερίας
Αλληλέγγυοι-ες από τις νότιες συνοικίες