«Η ζωή των από κάτω δεν αξίζει τίποτα για τους από πάνω παρά μόνον όταν την χρησιμοποιούν για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Γι’ αυτό, όπως συνέβη εδώ και λίγες εβδομάδες στην Τυνησία, κάποιες φορές τα μεγάλα γεγονότα αρχίζουν όταν ένας από τους από κάτω θυσιάζεται για να τραβήξει την προσοχή. Όχι για να «ευαισθητοποιήσει» τους από πάνω αλλά τους συντρόφους τους, τους άλλους και τις άλλες από κάτω, ανοίγοντας το δρόμο της αντίστασης.
Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών στην Ελλάδα τέτοια σημασία έχει. Μόνο αν οι κινητοποιηθούν οι από κάτω, εκείνοι που τίποτα δεν έχουν να χάσουν (και τι είναι οι μετανάστες στην Ευρώπη αν όχι εκείνοι που τίποτα δεν έχουν να χάσουν?) μπορούν να καταφέρουν κάτι. Πρώτα πρώτα, να καταφέρουν να αναγνωριστούν σαν ανθρώπινες υπάρξεις, σαν υποκείμενα. Και να αναγνωριστούν από άλλους και άλλες σαν και αυτούς. Κι έπειτα να χτίσουν έναν τόπο σ’ αυτόν τον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, μία συλλογική ταυτότητα, απαραίτητη για να μπορείς να αγωνιστείς.
Γι’ αυτό η απεργία πείνας των 300 μεταναστών αξίζει όλη τη στήριξή μας, όλη την αλληλεγγύη μας, το θαυμασμό και το σεβασμό μας. Γιατί σπάζει τη σιωπή. Γιατί ανοίγει δρόμους».
Ραούλ Ζιμπέκι,
Μοντεβιδέο, 6 Φλεβάρη του 2011