Δηλώνουμε αλληλέγγυες/οι στο μεγάλο αγώνα των τριακοσίων απεργών πείνας. Ο αγώνας τους, εκτός απ’ το αδιαμφισβήτητο δίκιο του, αναδεικνύει το μεταναστευτικό σαν πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα πρώτου μεγέθους.
Τις αιτίες του αγώνα τους εμείς τις γνωρίζουμε καλά. Τις έχουμε ακούσει σε πρώτο πρόσωπο, στις ιστορίες των μαθητών των σχολείων μας. Στον αγώνα τους για μια άδεια παραμονής πληρωμένη ξανά και ξανά, στην αγωνία τους για λίγα ένσημα, στην επιβίωση όπως όπως, στην αδιάντροπη εκμετάλλευσή τους από οποιονδήποτε ντόπιο τους προσφέρει μια μαύρη απασχόληση, τον τιτάνιο αγώνα τους για τα περιβόητα χαρτιά, χρόνια και χρόνια. Στις πικρές αφηγήσεις τους για την ντροπή, την υποταγή, το φόβο, την υποχώρηση μπροστά σε κάθε εκβιασμό.
Εμείς όμως δε χρειαζόμαστε ξένους υποταγμένους και φοβισμένους. Ο φόβος γεννά δούλους και συμβιβασμένους, εμείς θέλουμε μαθητές ελεύθερους, γιατί χρειαζόμαστε ανθρώπους ισότιμους, περήφανους κι αλληλέγγυους. Αλλιώς τα σχολεία μας δεν έχουν νόημα, γιατί κανένα σχολείο δεν έχει νόημα χωρίς την υπόσχεση την ελευθερίας.
Αυτοί οι άνθρωποι άφησαν τον τόπο τους σπρωγμένοι απ’ την ανάγκη, από πολέμους, δικτατορίες ή απλά απ’ την έσχατη φτώχεια. Είτε πολιτικοί πρόσφυγες είτε οικονομικοί μετανάστες, είναι όλοι πρόσφυγες της ανάγκης.
Κι όμως η μετανάστευση στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι η αέναη κίνηση κι ο πλούτος της. Στα σταυροδρόμια των λαών αναπτύχθηκαν οι πιο αξιόλογοι πολιτισμοί κι οι πιο θαυμαστές πολιτείες. Η δε ιστορία του δικού μας λαού ήταν από πάντα δεμένη με τις μετακινήσεις του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Τώρα οι ξένοι έρχονται σε μας. Κι αντί να βρουν ανθρωπιά και δημοκρατία, βρίσκονται σ’ ένα λίμπο μη νομιμότητας. Δεν μπορούν να μείνουν ούτε να φύγουν. Χρόνια σε μια σκοτεινή παρανομία, λες και δεν είναι πρόσωπα, λες και δεν είναι ο καθένας μια προσωπική ιστορία. Τα παιδιά τους χωρίς ιθαγένεια, κι όμως, όταν τους μιλάς δεν τα ξεχωρίζεις απ’ τα δικά μας. Εδώ μεγάλωσαν κι ετούτα κι εκείνα.
Οι μετανάστες δεν μας έκλεψαν το μισθό, τις συντάξεις, το εφάπαξ, τις δουλειές. Είναι οι βολικοί ξένοι που συχνά συμμαζεύουν και νοικοκυρεύουν τα σπιτικά μας και κάνουν όλες τις δουλειές που εμείς δε θέλουμε να κάνουμε.
Μα πάνω απ’ όλα, για πολλούς και πολλές από μας δεν είναι παρά άνθρωποι σαν κι εμάς, κι αδέρφια μας στον αγώνα για μια πιο ανθρώπινη ζωή.
Η ανομία της πολιτείας αναπαράγει την παρανομία για την οποία τους κατηγορεί.
Καμιά ζωή δεν είναι λαθραία.
Λαθραία είναι τα κράτη και οι κυβερνήσεις, οι έμποροι της ελευθερίας των λαών.
Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών ΤΩΡΑ.
Σχολεία: Εκτός Τάξης (Θεσσαλονίκη)
ΑΤΑΞΗΑ (Χανιά)
Εν Κινήσει (Πάτρα)
Το Άλλο Σχολείο (Καισαριανή)
Πίσω Θρανία (Αθήνα)
Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών(Αθήνα)
Ανοιχτό Σχολείο Νέας Ιωνίας
Το Σχολείο της Μεσοποταμίας