Από τις 25 Ιανουαρίου 250 περίπου μετανάστες χωρίς χαρτιά (μόνο κάποιες προσωρινές άδειες παραμονής) ξεκίνησαν απεργία πείνας σε κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα και άλλοι 50 στο εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης, απαιτώντας τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην ελλάδα. Για μία ακόμη φορά οι ίδιοι οι μετανάστες διαλύουν τον μύθο που τους θέλει “δύσμοιρους” και έρμαια στις επιλογές των ισχυρών, και παίρνουν το δρόμο του αγώνα χρησιμοποιώντας την ίδια τους τη ζωή σαν όπλο. Οι μετανάστες εργάτες διεξάγουν έναν ταξικό αγώνα ενάντια στην συνθήκη παρανομίας που τους επιβάλει η κυριαρχία η οποία έχει ως αποτέλεσμα την ακόμα χειρότερη εκμετάλλευση τους από τα διάφορα μικρά και μεγάλα αφεντικά. Διεκδικούν την ίδια τη πολιτική υπόσταση της ύπαρξης τους απέναντι σε ένα κράτος που τους θέλει αόρατους και μέσα σε μια κοινωνία που κάνει πως δεν τους βλέπει. Πήραν οι ίδιοι τη πρωτοβουλία και επέλεξαν αυτή τη μορφή αγώνα μακριά από κάθε είδους πολιτική διαμεσολάβηση από κόμματα, οργανώσεις ή μεμονωμένα πρόσωπα.
Από τις πρώτες μέρες της απεργίας πείνας και ενώ οι μετανάστες βρίσκονταν σε κτήριο της Νομικής, εξαπολύθηκε ένας οχετός ρατσισμού από τα ΜΜΕ με πρωτεργάτες από τη κυβέρνηση και το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ, την “δημοκρατική αριστερά” και τη ΠΟΣΔΕΠ που όλοι μαζί συμπλήρωσαν το πάζλ της παραπληροφόρησης και της συκοφαντίας του αγώνα των μεταναστών. Με ψευδή επιχειρήματα ότι δήθεν παρακωλύεται η λειτουργία του πανεπιστημίου, τη στιγμή που το κτίριο στο οποίο διέμεναν οι μετανάστες είναι άδειο και αχρησιμοποίητο για χρόνια. Ότι παραβιάζεται το άσυλο τη στιγμή που χρησιμοποιείται από ένα κατατρεγμένο κοινωνικό κομμάτι. Ότι δήθεν οι μετανάστες υποκινούνται από “ύποπτα κέντρα” με σκοπό την αποσταθεροποίηση. Όλα αυτά προκειμένου να προετοιμαστεί το έδαφος επικοινωνιακά για άρση του ασύλου και μια επιχείρηση της αστυνομίας στη Νομική.
Τελικά το κράτος κάτω από τον φόβο μιας πανελλαδικής κινητοποίησης αλληλέγγυου κόσμου επέλεξε να μην προβεί σε εκκένωση αλλά υπό την απειλή της βίας (άρση ασύλου, περικύκλωση της νομικής από ματ και εκαμ και παρεμπόδιση αλληλέγγυου κόσμου να προσεγγίσει τον χώρο) να “διαπραγματευτεί” με τους απεργούς την οικειοθελή αποχώρηση τους και μετεγκατάσταση σε έναν άλλο χώρο όπως και έγινε. Φυσικά και όλη αυτή η διαδικασία είχε σαν σκοπό να κάμψει με κάθε τρόπο των αγώνα, να εξαντλήσει και να αποδυναμώσει τους ίδιους τους μετανάστες. Σημαντικό ρόλο στο σκηνικό των “διαπραγματεύσεων” μεταξύ μεταναστών και κράτους, έπαιξε και η διαμεσολάβηση διαφόρων κομματιών της αριστεράς και των ηγετών της που δεν χάνουν την ευκαιρία σε τέτοιες περιπτώσεις να γίνουν ο επίσημος συνομιλητής του κράτους αν όχι οργανικό του κομμάτι, προκειμένου να μην ξεφύγει η κατάσταση εκτός ελέγχου. Πρόκειται για τους ίδιους που παρουσιάζονται κάθε φορά στα κανάλια σαν αυτόκλητοι εκπρόσωποι οποιουδήποτε αγωνίζεται και υπογράφουν πιστοποιητικά τήρησης της αστικής νομιμότητας, μετατίθοντας τον αγώνα από το πεδίο της αντιπαράθεσης και της σύγκρουσης στο πεδίο της συνομιλίας και της συγκατάβασης.
Τα γεγονότα γύρω από την Νομική και τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας κατέδειξαν την στρατηγική της κυριαρχίας απέναντι στο μεταναστευτικό. Σε μια συγκυρία κρίσης για το ελληνικό κράτος, όπου τα μέτωπα που έχουν ανοίξει είναι ήδη πολλά, το διακύβευμα είναι η πολιτική διαχείρηση της κατάστασης και η απόσπαση κοινωνικής συναίνεσης για την συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών σε εργασιακές σχέσεις, παιδεία, υγεία και αλλού. Οι μετανάστες χωρίς χαρτιά, σαν ένα κοινωνικό κομμάτι το οποίο χρόνια τώρα βιώνει την καταπίεση και την εκμετάλλευση με τους χειρότερους όρους, αποτελούν ένα δυναμικό το οποίο, στις συνθήκες όξυνσης του κοινωνικού και ταξικού πολέμου που βιώνουμε, μπορεί να εκραγεί, με ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για την ίδια την κοινωνική ομαλότητα. Κάτι όμως που το κράτος δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί με τίποτα είναι η σύνδεση αυτού του κομματιού με τους ντόπιους καταπιεσμένους και η προοπτική κοινών αγώνων που μπορεί να αναπτυχθούν. Η προπαγάνδα των media αξιοποιώντας τα δίπολα νόμιμοι-παράνομοι, που η ίδια η κυριαρχία έχει παράξει, αρθρώνει ξεκάθαρα ρατσιστικό λόγο ο οποίος σε συνδυασμό με επικοινωνιακά τρυκ περί φραχτών στον Έβρο επιχειρεί να δημιουργήσει πόλωση στο κοινωνικό πεδίο και πρόσφορο έδαφος για την διείσδυση των ιδεολογημάτων περί εθνικής ομοψυχίας η οποία είναι και αυτή που θα “μας βγάλει από τη κρίση”. Σκοπός αυτής της διαλεκτικής είναι η ενδοταξική διαίρεση των καταπιεσμένων σε ντόπιους και μετανάστες και η τελική αδρανοποίηση και των δύο μέσα σε ένα κλίμα ενίσχυσης του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Η απεργία πείνας των μεταναστών εργατών είναι ένας αγώνας κομβικής σημασίας και για τους ίδιους τους μετανάστες αλλά και για τους ντόπιους εκμεταλλευόμενους. Πρώτα απ’όλα γιατί οι ίδιοι οι απεργοί βάζουν στην άκρη εθνικούς-φυλετικούς διαχωρισμούς και αγωνίζονται με όρους ταξικής ενότητας αλλά και γιατί η αλληλεγγύη σαν σχέση είναι αυτή που θωρακίζει των ίδιο των αγώνα αποτελώντας όπλο όλων των από κάτω αυτού του κόσμου.
Τα ψέματα τελείωσαν. Τα στρατόπεδα έχουν ήδη σχηματιστεί. Από τη μία όσοι είναι εναντίον των απεργών και των μεταναστών γενικότερα από την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και την καθεστωτική αριστερά μέχρι τα κάθε λογής φασιστοειδή και τους “αγανακτισμένους πολίτες”, και από την άλλη όσοι έμπρακτα και αδιαπραγμάτευτα στέκονται αλληλέγγυοι στο πλευρό των μεταναστών. Και για να εξηγούμαστε, όποιος συνεχίζει να μιλάει για κρίση, μνημόνιο και άλλα τέτοια και δεν είναι αλληλέγγυος στους μετανάστες, ας αποφασίσει σε ποιο στρατόπεδο είναι, αλλιώς ας βγάλει το σκασμό.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΕ ΑΘΗΝΑ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΞΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ-ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
συλλογικο εγχειρημα λογου και δρασης Περασμα
απο το κατειλημενο μαραγκοπουλειο
γουναρη 102
http://perasma.espiv.net/?q=node/20