-Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης
Η νίκη των 300 απεργών πείνας και η ανάγκη για συνέχιση των αγώνων για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστων θα δώσουν τον τόνο στην πορεία της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης αύριο Παρασκευή 11/3 στις 6 στο μουσείο!
-Συνέλευση αλληλεγγύης αναρχικών/αντιεξουσιαστών/ελευθεριακών/συντρόφων- συντροφισσών
Το κάλεσμα για πορεία της συνέλευσης αλληλεγγύης αναρχικών/αντιεξουσιαστών/ελευθεριακών/συντρόφων- συντροφισσών για τους 300 ισχύει!
Οι μετανάστες εργάτες ανακοίνωσαν τη λήξη της απεργίας πείνας, τα μηνύματα της απεργίας θα συνεχίσουν να κοινωνούνται.
Ο αγώνας των 300 μεταναστών εργατών αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι ανέφικτο.
Το κάλεσμα από τη συνέλευση αναρχικών, αντιεξουσιαστών, ελευθεριακών, συντρόφων συντροφισσών ισχύει!
Συνεχίζονται επίσης οι βάρδιες στα νοσοκομεία και η περιφρούρηση
ΠΟΡΕΙΑ! ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΜΑΡΤΙΟΥ, ΗΠΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΗΣΙΩΝ (ΜΟΥΣΕΙΟ)
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΛΗΞΕ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Στις 25 Γενάρη, 300 μετανάστες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν μία σκληρή απεργία πείνας, διεκδικώντας τα αυτονόητα: ίσα δικαιώματα με τους ντόπιους εργαζόμενους και τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και των μεταναστριών που ζουν, εργάζονται και μετακινούνται στη χώρα.
44 μέρες μετά και ενώ περισσότεροι από 100 απεργοί νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία με σοβαρά προβλήματα υγείας, το κράτος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την αδιάλλακτη στάση του και τις απειλές για μαζική απέλαση των απεργών και να διαπραγματευθεί επισήμως μαζί τους (ο υπουργός εσωτερικών γιάννης ραγκούσης, ο υπουργός υγείας ανδρέας λοβέρδος, ο υπουργός «προστασίας του πολίτη» χρήστος παπουτσής και η υφυπουργός εργασίας άννα νταλάρα συναντήθηκαν απευθείας με εκπροσώπους των απεργών πείνας στο κτίριο της γσεε), ικανοποιώντας σημαντικό μέρος των αιτημάτων τους:
– Μείωση του απαιτούμενου χρόνου παραμονής των μεταναστών στη χώρα προκειμένου να καταθέσουν αίτηση για άδεια παραμονής από 12 χρόνια σε 8 (αυτό ισχύει για όλους τους μετανάστες που ζουν στον ελλαδικό χώρο).
– Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων από 200 σε 120 (όπως ισχύει και για τους ντόπιους εργαζόμενους).
– Μείωση του απαιτούμενου αριθμού ενσήμων για ασφαλιστική ικανότητα από 80 σε 50 (αυτό ισχύει για όλους τους εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες).
– Ειδικά για τους 300 απεργούς πείνας παραχωρήθηκε η επ΄ αόριστο ανανέωση του 6μηνου καθεστώτος ανοχής μέχρι να συμπληρωθεί ο χρόνος και οι προϋποθέσεις για να εκδοθεί άδεια παραμονής, με τη δυνατότητα να μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα από, και προς, τη χώρα προέλευσής τους.
Οι παραπάνω κατακτήσεις είναι μία σημαντική στιγμή του κοινωνικού-ταξικού αγώνα των μεταναστών ενάντια σε κράτος και αφεντικά, που τόσα χρόνια τους πίνουν το αίμα στις δουλειές, τους δολοφονούν στα σύνορα, τους φυλακίζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους βασανίζουν στα αστυνομικά τμήματα, τους πνίγουν με τα σαπιοκάραβά τους…
Ο αγώνας των 300 μεταναστών εργατών αποδεικνύει τη συλλογική ικανότητα μιας αυτόνομης, ταξικής και κοινωνικής δράσης όλων όσων δε θεωρούνται θεσμικά πολίτες από τα κράτη και δείχνει το δρόμο για να συναντηθούν οι αγώνες των μεταναστών με αυτούς των ντόπιων. Και αυτό τρομάζει τα αφεντικά.
Ο ταξικός αγώνας των απεργών συγκρούεται με το σύνολο των αντιμεταναστευτικών πολιτικών που θέλουν τη ζωή και την εργασία των μεταναστών και των μεταναστριών παράνομη, υποτιμημένη και πολιτικά απροστάτευτη απέναντι στις δολοφονικές διαθέσεις των αφεντικών, των στρατιωτικών και αστυνομικών θεσμών των εθνικών κρατών.
Οι 300 απεργοί πείνας διακινδύνευσαν τη ζωή τους όχι στη βάση ατομικών και ωφελιμιστικών κινήτρων αλλά για ένα συλλογικό δίκαιο, σε ένα αγώνα που διεκδικεί δικαιώματα που αφορούν την αξιοπρέπεια όλης της εργατικής τάξης. Αυτή η απεργία πείνας είναι ένας κοινωνικός αγώνας ενάντια στην παρανομοποίηση όλων των μεταναστών/στριών, είναι μία μάχη που απευθύνεται σε όλη την τάξη των εργαζομένων. Είναι συνέχεια των αγώνων που δόθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν, από τους αγώνες των αγροτών-μεταναστών στη Μανωλάδα Ηλείας και τη Σκάλα Λακωνίας μέχρι την απεργία των αλιεργατών-μεταναστών στη Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης.
Ο αγώνας των 300 μεταναστών εργατών αποδεικνύει ότι τίποτα δεν είναι ανέφικτο.
Αν 300 κατάφεραν αυτό, φανταστείτε τι μπορούν να καταφέρουν χιλιάδες μαζί μετανάστες-εργάτες-καταπιεσμένοι.
Συνέλευση αλληλεγγύης αναρχικών/αντιεξουσιαστών/ελευθεριακών/συντρόφων- συντροφισσών
On January 25th, 2011 three-hundred migrants in Athens and Thessaloniki commenced a fierce hunger strike, claiming the most basic things: equal rights with the local workers and the legalization of all migrants living, working and moving across the country.
44 days later and after more than 100 strikers were hospitalized with serious health issues, the state was forced to drop its intransigent attitude along with previous threats of deportation of the strikers and to negotiate officially with them, meeting a significant part of their demands:
Decrease of the required residence time of migrants in the country in order to submit applications for residence permits to 8 years, down from 12 years before (this applies to every single migrant living in the Greek territory)
Decrease of the required work credits to 120, from 200 before (same as for local workers)
Decrease of the work credits required for insurance cover to 50, from 80 before (this applies to all workers, local and migrant)
For the three-hundred hunger strikers in particular, the allowance has been given for them to indefinitely renew their 6-month “state of tolerance” status until the time when they reach the time and conditions to receive a residence permit. During that time they will be allowed to travel freely to and from their country of origin. The three-hundred migrant strikers risked their lives not on the basis of individualistic or utilitarian motives but for a collective right, in a struggle that asserted rights concerning the dignity of the entire working class. This hunger strike is a social struggle against the illegality of all migrants, a struggle addressing the entire class of workers. It comes as a continuation of struggles of the recent past, from the farmer-migrants in Manoliada, Ilia and Skala, Lakonia to the strike of the fishermen-migrants in Michaniona, Thessaloniki. The struggle of the three-hundred migrant workers proves nothing is impossible.
If the three-hundred achieved this, imagine what thousands of migrants-workers-repressed can achieve together.
Assembly of solidarity of anarchists/anti-authoritarians/libertarians/comrades
Më 25 Janar, 300 emigrantë në Athinë dhe Selanik filluan grevën e urisë, duke kërkuar të drejta të barabarta me vendasit punëtorë dhe legalizimin e të gjithë emigrantëve dhe emigranteve që jetojnë dhe punojnë një Greqi.
44 ditë më pas, në të njëjtën kohë kur rreth 100 grevistë po vizitoheshin nëpër spitale me probleme të rënda shëndetësore, shteti u detyrua të braktisë pozicionin e tij strikt dhe kërcënimet për një pogrom ekstradimi të grevistëve dhe të negociojë zyrtarisht me ta, duke plotësuar një pjesë të rëndësishme të kërkesave të tyre:
Zvogëlimin e kohës së qëndrimit të emigrantëve në Greqi si kusht kryesor për aplikimin e kërkesës së lejes së qëndrimit nga 12 vjet në 8 (kjo është në fuqi për të gjithë emigrantët që jetojnë në Greqi).
Zvogëlimin e numrit të pulleve siguruese nga 200 në 120 (kjo është në fuqi edhe për punëtorët vendas).
Zvogëlimin e numrit të kërkuar të pulleve siguruese bazë nga 80 në 50 (kjo është në fuqi për të gjithë punëtorët, vendas dhe emigrantë).
Veçanërisht për të 300 grevistët e urisë u lëshua pa kufij rinovimi e lejes 6 mujore të rregjimit të pranimit deri në plotësimin e viteve për marrjen e lejes së qëndrimit me mundësinë e udhëtimit të lirshëm për në vendet e tyre.
Të 300 grevistët e urisë rrezikuan jetën e tyre jo duke u nisur prej interesave individuale dhe utilitariste por duke u nisur nga një e drejtë kolektive, për një luftë që kërkon të drejta që i përkasin dinjitetit të gjithë klasës punëtore. Kjo grevë urie është një luftë shoqërore kundër padrejtësive të të gjithë emigrantëve dhe emigravteve, është një betejë që i drejtohet të gjithë klasës së punëtorëve. Është vazhdimi i luftërave që u dhanë në të kaluarën nga emigrantët fshatar në Manoladha dhe Skala të Peloponezit deri tek greva e emigrantëve peshkatar në Mihaniona të Selanikut.
Lufta e 300 emigrantëve punëtor tregon se çdo gjë është e mundshme.
Nëse 300 arritën këtë, ja imagjinoheni se çmund të arrijnë së bashku mijëra emigrantë – punëtor – të shtypur.
Asambleja solidare anarkiste/antipushtetuese.
في ٢٥ يناير ، بدأ ٣٠٠ من المهاجرين في اثينا وسالونيك إضرابا عن الطعام الصلب ، ويدعون ما هو واضح : نفس حقوق العمال المحليين وإضفاء الشرعية على جميع المهاجرين والمهاجرين الذين يعيشون ويعملون في البلاد.
٤٤ يوما في وقت لاحق ، وبينما كان في المستشفى أكثر من ١٠٠ المضربين يعانون من مشاكل صحية خطيرة ، وأجبرت الدولة على التخلي عن موقفها المتعنت والتهديد بالترحيل الجماعي للمهاجمين وللتفاوض رسميا معهم ، والاجتماع جزءا كبيرا من مطالبهم تقليل الوقت اللازم إقامة المهاجرين في البلد أن يقدم طلبا للحصول على تصريح الإقامة من ١٢ سنه الي ٨ وهذا ينطبق على جميع المهاجرين الذين يعيشون في اليونان). تقليل العدد المطلوب من الطوابع ٢٠٠ حتي ١٢٠ كما هو الحال بالنسبة للعمال المحليين
تقليل العدد المطلوب من الطوابع على قدرة التأمين ٨٠ حتي ٥٠ وهذا ينطبق على جميع العمال والسكان المحليين والمهاجرين
وخاصة بالنسبة للمنحت المضربين عن الطعام إلى أجل غير مسمى تجديد ٣٠٠ من ٦ أشهر حتى مخطط لاستكمال التسامح والسماح في الوقت الذي سيصدر الظروف ، مع القدرة على التنقل بحرية من وإلى ، بلدهم الأصلي.