Ο Όμιλος για τη Μελέτη της Ιστορίας και της Κοινωνίας εκφράζει την αλληλεγγύη του στον αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το αίτημά τους για νομιμοποίηση, για ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους και εργαζόμενες, είναι απολύτως σύμφωνο με τις έννοιες της λογικής και του δικαίου.
Η οικονομική ολιγαρχία, το πολιτικό της προσωπικό και οι ιδεολογικοί της εκφραστές προσπαθούν να μας πείσουν ότι υπεύθυνοι για την «εκτός νόμου» ύπαρξη των μεταναστών είναι οι ίδιοι οι μετανάστες. Κατά τον ίδιο τρόπο, προσπαθούν να μας πείσουν ότι υπεύθυνοι για την αποσάθρωση της ελληνικής οικονομίας, για την ανεργία και τη φτώχεια, είναι οι εργαζόμενοι. Αντί της ορθολογικής διαχείρισης των ζητημάτων, η παρούσα ελληνική κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, οι πολιτειακοί θεσμοί, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο σε ακροδεξιά επιχειρήματα, θεωρούν ότι με τη βία, με την καταστολή, και με την εξώθηση των Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζόμενων στη φτώχεια ή στην «παρανομία» θα λύσουν τα προβλήματα που δημιούργησαν η «ελεύθερη αγορά», οι δήθεν ανοδικοί οικονομικοί δείκτες και η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση αναζητούν ενόχους παντού αλλού εκτός από τις πολιτικές που οι ίδιες έχουν εδώ και δεκαετίες ακολουθήσει. Η ουσία αυτών των πολιτικών είναι ότι θεωρούν κάθε μορφή κεφαλαίου παραγωγική και κάθε μορφή πληρωμένης εργασίας κοινωνικό βάρος, από το οποίο πρέπει να απαλλαγούν. Για τις πολιτικές αυτές οι εργαζόμενοι από τρίτες χώρες που δουλεύουν ως ανειδίκευτοι είναι οι ιδανικοί εργαζόμενοι. Σχεδόν απλήρωτοι, χωρίς κανένα αστικό πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα (μεταξύ των οποίων και το πολιτικό ή πανεπιστημιακό άσυλο), χωρίς καν νομική ύπαρξη, έρμαια στις διαθέσεις κάθε μεγάλου και μικρού εργοδότη, χωρίς καμία προστασία απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία και στον κοινωνικό κρετινισμό.
Αυτό, άλλωστε, είναι το μέλλον που χτίζουν οι συγκεκριμένες πολιτικές για όλο τον κόσμο της εργασίας: η δουλοπαροικία. Οι κάθε κοπής εραστές της άκρας δεξιάς μπορεί να ωρύονται ότι «οι μετανάστες πρέπει να φύγουν», στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που θέλουν είναι οι αλλοδαποί εργαζόμενοι να μείνουν για πάντα έτσι όπως είναι σήμερα, πλήρως εκμεταλλευόμενοι, και χωρίς καμία οργάνωση πολιτικής μορφής. Η πολιτική οργάνωση και η συλλογικότητα των εκμεταλλευόμενων ήταν πάντοτε και παραμένει ο τρόμος των εκμεταλλευτών.
Για τον λόγο αυτό χαιρετίζουμε την οργάνωση και τη συλλογικότητα των 300 απεργών πείνας. Θεωρούμε τον αγώνα τους παράλληλο με τον αγώνα όλων των εργαζόμενων, κάθε χώρας και εθνικότητας. Δεν πρόκειται να πάψουμε να αποδίδουμε τα βάσανα των εκμεταλλευόμενων στους κάθε είδους εκμεταλλευτές: στους Έλληνες και ξένους εργοδότες, στους εμπνευστές των ανορθολογικών πολιτικών της ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εργασία, σε όλους όσοι αντλούν υλικά και ιδεολογικά οφέλη από τους νέους «δουλοπάροικους», που εργάζονται χωρίς νομική ύπαρξη και προστασία στην Ελλάδα. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι δίπλα στους απεργούς πείνας. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι δίπλα σε κάθε άνθρωπο που αποτελεί αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Όμιλος για τη Μελέτη της Ιστορίας και της Κοινωνίας