37η μέρα απεργίας πείνας
Η κυβέρνηση αρνείται ν’ αναλάβει τις πολιτικές της ευθύνες
Σχετικά με τις σημερινές δηλώσεις του Υπ. Εσωτερικών Γ. Ραγκούση, ο οποίος πέραν των άλλων εξέφρασε για ακόμα μια φορά την απροθυμία του να εισακούσει τα αιτήματα των 300 απεργών πείνας, εγκαλώντας τους μάλιστα ότι αρνούνται να συναντηθούν με τις αρμόδιες αρχές, έχουμε να δηλώσουμε τα εξής:
Τόσο οι απεργοί πείνας, όσο και η πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους 300 ουδέποτε αρνήθηκαν συνάντηση με οποιοδήποτε από τα συναρμόδια υπουργεία. Ακριβώς το αντίθετο. Από τη Δευτέρα, 24 Ιανουαρίου, 1 μέρα πριν την έναρξη της απεργίας πείνας, εκπρόσωποι των απεργών συναντήθηκαν με την Υφυπουργό Εργασίας Α. Νταλάρα και κατέθεσαν τα αιτήματά τους και την πρόθεση τους για επίσημες συναντήσεις. Από τότε βέβαια, έχουν περάσει 37 μέρες απεργίας πείνας και 37 μέρες κυβερνητικής απάθειας και αδιαλλαξίας.
Όλα όσα ψελλίζουν οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι και κυρίως ανεύθυνοι περί απροθυμίας των απεργών πείνας στο να συναντηθούν με τους υπεύθυνους και κυρίως ανεύθυνους δεν είναι παρά ψευδή επικοινωνιακά τερτίπια με κύριο στόχο τη συσκότιση και την παραχάραξη των δίκαιων αιτημάτων των 300 απεργών πείνας.
Ο κύριος Ραγκούσης μιλά επίσης, αναφερόμενος στο κίνημα αλληλεγγύης προς τους απεργούς πείνας μετανάστες, για «μικροπολιτικές λογικές», που «καταλήγουν να είναι απάνθρωπες» και για «πολιτικούς καθοδηγητές» που οδηγούν τους απεργούς πείνας στο θάνατο! Προσπαθεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα, μεταθέτοντας τις δικές τους ευθύνες στις πλάτες άλλων. Είναι ο ίδιος και η κυβέρνηση που παίζουν με τη ζωή των απεργών πείνας, αρνούμενοι να τους συναντήσουν και κυρίως να επιλύσουν το βασικό τους αίτημα, αυτό της νομιμοποίησης. Οσο για τους «πολιτικούς καθοδηγητές», ας τους αναζητήσει αλλού ο υπουργός. Ανθρωποι που πλησιάζουν τις 40 μέρες απεργίας πείνας δεν οδηγούνται εκεί από «υποκινητές» και «καθοδηγητές», αλλά από την ίδια τη συνείδησή τους. Οι απεργοί πείνας αποφασίζουν μόνοι τους για την ίδια τους την τύχη. Και εν πάση περιπτώσει, αν ο κ. Ραγκούσης θέλει να παρακάμψει τους «πολιτικούς καθοδηγητές», δεν έχει παρά να καλέσει τους απεργούς πείνας και να συζητήσει μαζί τους, για να διαπιστώσει από πρώτο χέρι ποιες είναι οι απόψεις τους.
Τονίζουμε επίσης, ότι μέσα στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να δοθεί άμεση λύση στο αίτημα των απεργών πείνας. Το πρόβλημα δεν είναι ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί, αλλά ότι δεν θέλει. Αυτό επιβεβαίωσε και με τις σημερινές του δηλώσεις ο κ. Ραγκούσης. Είναι η κυβερνητική αδιαλλαξία που οδηγεί τους απεργούς πείνας στο θάνατο και κανένας άλλος και αυτό επιβεβαιώνει ο σημερινός ωμός εκβιασμός του υπουργού.
Διευκρινίζουμε και το ξαναλέμε σε όλους τους τόνους ότι οι απεργοί πείνας ουδέποτε αρνήθηκαν να συναντηθούν επισήμως για να συζητήσουν το ζήτημα ζωής και θανάτου τους, τη νομιμοποίηση τους. Η κυβέρνηση είναι εκείνη που αρνείται συστηματικά να αναλάβει τις ευθύνες της και να δώσει λύση στους 300 απεργούς πείνας. Ας τις αναλάβει κάποτε, σύντομα. Και ας μην το κάνει τουλάχιστον, με ψευδείς και επικοινωνιακές καρικατούρες.
Ξέρει όμως κι άλλο τρόπο να κάνει πολιτική;
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 απεργούς πείνας