Από τις 25 Γενάρη 300 μετανάστες-εργάτες ξεκίνησαν απεργία πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (250 σε Αθήνα και 50 στη Θεσσαλονίκη) ζητώντας ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα με τους έλληνες εργάτες, εφόσον εκπληρώνουν τις ίδιες υποχρεώσεις. Ζητάνε τα αυτονόητα: να σταματήσουν να ζουν υπό το καθεστώς τρομοκρατίας και υποτίμησης των ζωών τους.
Οι κρατικοί μηχανισμοί βρέθηκαν σε κατάσταση πανικού έχοντας απέναντί τους 300 αγωνιστές που είναι αποφασισμένοι να χάσουν και τη ζωή τους για να ζήσουν με αξιοπρέπεια, αλλά και όλον αυτό τον κόσμο που είδε ένα κομμάτι του εαυτού του στον αγώνα των απεργών πείνας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες πίεσης το κράτος ξεκίνησε έναν πόλεμο ως μία απόπειρα διαχείρισης μιας επερχόμενης εξέγερσης. Η εξουσία λοιπόν, προσπάθησε, μέσο των δελτίων των 8 να διχάσει την κοινωνία ανασύροντας απ’ το χρονοντούλαπο της ιστορίας ξεθωριασμένα ιδεολογήματα περί εθνικής ενότητας ώστε να συσπειρώσει έτσι την ελληνική κοινωνία απέναντι στα δίκαια αιτήματα των μεταναστών-εργατών. Όλα αυτά βέβαια χωρίς να μας εξηγήσουν τι κοινό συμφέρον μπορεί να έχει ένας καταπιεσμένος, φτωχός έλληνας εργάτης μ’ έναν έλληνα εργοδότη, μ’ έναν έλληνα μεγαλοδημοσιογράφο, μ’ έναν έλληνα πολιτικό, μ’ έναν έλληνα εφοπλιστή ή βιομήχανο. Προφανώς κανένα γιατί εδώ και αιώνες διεξάγεται ένας κοινωνικός πόλεμος μεταξύ των απανταχού από κάτω με τα απανταχού αφεντικά. Είναι ξεκάθαρο ότι προσπαθούν να διχάσουν αλλοδαπούς και έλληνες εργάτες. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο μόνος πραγματικός διαχωρισμός είναι ανάμεσα στους φτωχούς και καταπιεσμένους αυτού του κόσμου και στα αφεντικά και τα κράτη που τους υπηρετούν.
Μ.Μ.Ε και πολιτικοί, με αφορμή τον χώρο που επιλέχτηκε ως κέντρο αγώνα στην Αθήνα ( τη Νομική Σχολή Αθηνών), ξεκίνησαν την αποπλαισίωση και τη μετατόπιση του ζητήματος από ξεκάθαρα ταξικό-κοινωνικό σε ζήτημα του ασύλου. Παρουσιάζοντας, παράλληλα, τους απεργούς ως θύματα και υποχείρια κάποιων ύποπτων ομάδων , απέκρυπταν συστηματικά την αγωνιστικότητα και την ανεξαρτησία του αγώνα τους. Δεν μας είπαν βέβαια ότι το άσυλο είναι για όλη την κοινωνία που αγωνίζεται για ελευθερίες και δικαιώματα, αλλά αρκέστηκαν να ερμηνεύσουν την έννοια του ασύλου γενικά και αόριστα ως ελευθερία διακίνησης ιδεών, λες και οι ιδέες γεννιούνται για να πεθάνουν κάτω από τη θαλπωρή της έννομης τάξης, μέσα σε σαλόνια με τη συνοδεία ακριβών λικέρ. Οι ιδέες όμως ως σκοπό έχουν να μετουσιωθούν σε πράξεις αγώνα και αντίστασης, διαφορετικά, τι αξία θα είχαν αν έμεναν εγκλωβισμένες σε ένα θεωρητικό πλέγμα;
Ακόμα κι αν από πολλούς η απεργία πείνας των μεταναστών θεωρείται ένας μάταιος κι ανώφελος αγώνας, η πίστη και η επιμονή των απεργών στα αιτήματά τους βουλώνει όλα τα στόματα. Η ανυποχώρητη αυτοθυσία των μεταναστών προς όφελος όλων των εργατών αλλά και των επόμενων γενιών μεταναστών μπορεί να πυροδοτήσει μια σειρά νέων αντιδράσεων και διεκδικήσεων που τρομάζει τους κρατιστές. Εμείς όμως, ξέρουμε πολύ καλά πως αν πάθει κάτι κάποιος από τους αγωνιστές, και μάλιστα ανικανοποίητος, αυτό που τα αφεντικά φοβούνται θα πραγματωθεί. Για μας μάταιος και ανώφελος είναι ο τρόπος ζωής και εργασίας στον καπιταλισμό, μάταιες είναι οι αξίες που μας επιβάλλουν κι ανώφελη η συμμόρφωση σε αυτές.
Με ανακοίνωσή τους, οι ίδιοι οι απεργοί πείνας ζητούν την υποστήριξη και την αλληλεγγύη όλων όσων νιώθουν πως βρίσκονται στην ίδια δεινή κατάσταση με τους ίδιους. Τα συμφέροντα των απανταχού από κάτω ταυτίζονται και μπορούν να διεκδικηθούν παράλληλα. Αντιλαμβανόμενοι τους εαυτούς μας ως ένα κομμάτι των καταπιεσμένων θεωρούμε αυτονόητη την αλληλέγγυα στάση μας προς κάθε αγωνιζόμενο.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ-ΕΡΓΑΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ
ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΟΙΚΙΩΝ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ:
ΤΡΙΤΗ 8/2 ΩΡΑ 18:00 πλ. ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ
dytikessynoikies.wordpress.com
