–κείμενο αλληλεγγύης
-συνέλευση αλληλεγγύης κάθε Πέμπτη 7μμ στο Παράρτημα (Πάτρα)
-συγκέντρωση αλληλεγγύης Παρασκευή 18/02 6μμ στον Έσπερο (πλ.Αγ.Γεωργίου, Πατρα)
-αφίσα
Ετικέτα: κείμενο υποστήριξης
Κείμενο αντιπληροφόρησης για τα γεγονότα της Νομικής από κατάληψη έπαυλης κουβέλου
Στις 25 Γενάρη 300 μετανάστες εργάτες αποφασίζουν να ξεκινήσουν πανελλαδική απεργία πείνας απαιτώντας τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα με τους υπόλοιπους εργάτες της χώρας.
Το υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα και η κυρίαρχη ιδεολογία, χαρακτηρίζοντας ανθρώπους ως λαθραίους-παράνομους, στερεί κάθε ελευθερία που αρμόζει όπως λένε οι μετανάστες σε μια αξιοπρεπή ζωή. Εδώ όμως στην έννοια του παράνομου και στο πώς την αντιλαμβάνεται η κοινωνία υπάρχει μία έως πολλές δόσεις ειρωνείας. Από τη μία η νόμιμη κοινωνία με οδηγό το συμφέρον της εκμεταλλεύεται καθημερινά τα φτηνά εργατικά χέρια που της παρέχουν οι μετανάστες, χωρίς να υπάρχει ενδοιασμός για την παρανομία τους. Όταν όμως έρχεται η ώρα να αποδοθούν ευθύνες από το κράτος και τα ΜΜΕ για την οικονομική κατάσταση της χώρας, με την ανοχή και τη συνενοχή της κοινωνίας, οι μετανάστες αντιμετωπίζονται καθημερινά και κατηγορούνται ως κύρια αιτία για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Έτσι υιοθετείται και κυριαρχεί η απάνθρωπη λογική ότι κάποιοι άνθρωποι με την ύπαρξη τους και μόνο και με την αναζήτηση μιας ευκαιρίας για καλύτερη ζωή είναι κίνδυνος και πλήγμα για τους υπόλοιπους.
Στο πλευρό των μεταναστών βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή ομάδες και άτομα του αριστερού, αναρχικού και ελευθεριακού χώρου για να τους στηρίξουν σ’ αυτή τη δύσκολη επιλογή αγώνα. Εγκαταστάθηκαν σε αχρησιμοποίητο χώρο του κτηρίου της Νομικής με τη συναίνεση και των φοιτητών της. Ο συγκεκριμένος χώρος επιλέχτηκε ως κατάλληλος για τη διεκδίκηση και προπαγάνδιση των αιτημάτων, αλλά και γιατί ως «άσυλο» αποτελεί χώρο κοινωνικών διεκδικήσεων και αγώνων. Η αντίδραση της εξουσίας ήταν άμεση. Από την πρώτη στιγμή, τα ΜΜΕ προσπάθησαν να σπιλώσουν τον αγώνα των μεταναστών στηριζόμενα στη ρατσιστική αντιμετώπιση και τις απάνθρωπες αντιλήψεις που έχουν εξαπλώσει και τα ίδια. Είδαμε να αναφέρονται γελοία επιχειρήματα όπως παρεμπόδιση μαθημάτων, πρόκληση υλικών ζημιών, ακόμη και μετάδοση ασθενειών με σκοπό προφανώς να στρέψουν για άλλη μια φορά την υπόλοιπη κοινωνία εναντίον των μεταναστών, αποφεύγοντας να προβάλλουν τα δίκαια αιτήματα τους και τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα του αγώνα τους.
Από την άλλη οι πανεπιστημιακές αρχές, ανίκανες μάλλον να αντιληφθούν τη λειτουργία και σημασία του ασύλου, αποποιήθηκαν των ευθυνών τους και έδωσαν άδεια για εκκένωση του κτηρίου αφήνοντας το θέμα στα χέρια του εισαγγελέα.
Την ώρα που ο χώρος γύρω από τη Νομική είχε αποκλειστεί από την αστυνομία, τα ΜΜΕ απέδιδαν το γεγονός σε «προστασία των μεταναστών από ακροδεξιές ομάδες», ενώ όλη η περιοχή είχε κατακλειστεί από αλληλέγγυους. Τι πιο παράδοξο άλλωστε να μιλάνε για προστασία τη στιγμή που οι ίδιοι οι απεργοί είχαν ζητήσει να μην υπάρχει καμία αστυνόμευση του χώρου, έχοντας βιώσει την καθημερινή βαρβαρότητα της αστυνομίας σε βάρος τους.
Μετά από πιέσεις που ασκήθηκαν στους απεργούς και με την απειλή αστυνομικής εισβολής, κατέληξαν σε συμβιβασμό και άμεση αποχώρηση τους από το χώρο της Νομικής. Πλέον, αφού όπως δήλωσαν πρώτο μέλημα τους ήταν να βρίσκονται όλοι μαζί και να συνεχίσουν τον αγώνα τους συλλογικά, μεταφέρθηκαν σε ιδιόκτητο κτήριο Ηπείρου και Πατησίων. Τα μέσα έκαναν λόγο για ένα «νεοκλασικό αρχοντικό κτήριο» το οποίο όμως δεν είχε τουαλέτα, θέρμανση και αδυνατούσε να στεγάσει όλους τους απεργούς.
Το κράτος αντιλαμβάνεται την οργή που καλλιεργείται, και τρομοκρατείται σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο κοινωνικής έκρηξης. Έτσι επιδιώκει να καταστείλει κάθε μέσο του ριζοσπαστικού-εξεγερσιακού αγώνα και στην συγκεκριμένη περίπτωση χτύπησε το άσυλο. Το άσυλο για μας δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά εργαλείο για την πραγματοποίηση κινηματικών διαδικασιών.
Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας παίζει το ρόλο του παρατηρητή και στέκεται άβουλο και απαθές στα περισσότερα κοινωνικά ζητήματα. Η μόνη περίπτωση στην οποία έδειξε την «ενεργητικότητά» του ήταν στην άρση του ασύλου, με το να επικροτήσει την πράξη αυτή, ρίχνοντας το ρατσιστικό του οχετό. Αυτό το πολυπληθές σύνολο ενδίδει και υποκύπτει στις συνεχείς προσπάθειες του κράτους να σπείρει διαμάχες ανάμεσα σε κοινωνικά κομμάτια, στην προκειμένη περίπτωση σε έλληνες-εργάτες και μετανάστες-εργάτες, με σκοπό να μην προχωρήσουν σε κοινούς αντικρατικούς αγώνες.
Με την έξοδο των μεταναστών πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ για κάποια «νίκη της δημοκρατίας». Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια τεράστια ήττα ολόκληρης της κοινωνίας που δεν υπερασπίστηκε αξίες ιστορικά κατακτημένες, όπως το άσυλο.
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
κατάληψη έπαυλης Κουβέλου
Διονύσου & Σόλωνος, Μαρούσι