Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ένας «αόρατος» συμπολίτης μας μετανάστης απ’ αυτούς που οι δημοσιογράφοι ( με πολύ μικρό το δ) αποκαλούν «λαθρο»μετανάστες, σκοτώθηκε πέφτοντας από τον τρίτο όροφο του Υπουργείου Εργασίας καθώς καθάριζε τα τζάμια, εργαζόμενος χωρίς ασφάλιση και κανένα άλλο δικαίωμα σε μια από τις γνωστές κι από την υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα εταιρείες «καθαρισμού».
Κανείς στα δελτία των οχτώ δεν αγανάκτησε, έγινε είδηση στα ψιλά μετά από πολλές μέρες κι αφού πήρε διαστάσεις το ζήτημα από συλλογικότητες αλληλέγγυες στους/στις μετανάστες/στριες.
Και φυσικά ούτε καν μπήκε στον κόπο να κάνει μια δήλωση η υπουργός του συγκεκριμένου υπουργείου.
Σήμερα όμως που 300 «αόρατοι» μετανάστες χωρίς χαρτιά και δικαιώματα αποφάσισαν να διεκδικήσουν το αυτονόητο δηλαδή ίσα δικαιώματα με τους Έλληνες εργαζόμενους και είναι έτοιμοι να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή για να ζήσουν ως άνθρωποι με αξιοπρέπεια, ξαφνικά υπήρξε μεγάλη αγανάκτηση και εντυπωσιακή συσπείρωση από τη «συμμαχία των προθύμων». Τα ΜΜΕ βέβαια πρωταγωνιστούν σ’ αυτή τη συμμαχία. Τα ψέματα και ο καλυμμένος ή και απροκάλυπτος ρατσισμός μόνο σε γκεμπελικές μεθόδους μπορούν να παραπέμψουν.
Και δεν είναι ότι ανησύχησαν για τη ζωή αυτών των ανθρώπων, είναι που οι ίδιοι τόλμησαν ακηδεμόνευτα( όσο κι αν δεν το χωράει ο νους της υπουργού Παιδείας) να το διεκδικήσουν αυτό σε χώρο της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον οποίο εδώ και καιρό δε γίνονται ούτε μαθήματα αλλά ούτε και καμιά άλλη ακαδημαϊκή δραστηριότητα.
Το ζήτημα είναι το άσυλο. Για τη λογική τους δεν πρέπει να υπάρχει. Όπως δεν πρέπει να υπάρχει και κανένα άλλο δικαίωμα, πέραν αυτών που η αγορά επιτρέπει.
Θέλουν τα Πανεπιστήμια χώρους αποστειρωμένους από κάθε συλλογική συζήτηση, αναζήτηση και διεκδίκηση. Έτοιμα να γίνουν αυτό που η υπουργός Παιδείας οραματίζεται: παραδομένα στην αγορά και στις επιχειρήσεις.
Ξεχνάνε όλοι αυτοί ότι η ιστορία του Πανεπιστημίου είναι ιστορία αγώνα, ανυπακοής, αξιοπρέπειας και τέτοια οφείλει να παραμείνει.
Οι δηλώσεις της Υπουργού Παιδείας, περί «τήρησης του νόμου», δεν μας εκπλήσσουν. Πώς να μας εκπλήξουν άλλωστε οι δηλώσεις μιας υπουργού που ετοιμάζεται να κλείσει χιλιάδες σχολεία, επειδή ανεβάζουν το κόστος της εκπαίδευσης παραπάνω απ’ όσο επιτρέπει το Δ.Ν.Τ; Αλήθεια γιατί δεν αγανακτούν γι’ αυτό οι «πρόθυμοι»; Γιατί τα ΜΜΕ τηρούν σιγήν ιχθύος;
Δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο από την εκπρόσωπο μιας κυβέρνησης που εδώ κι ένα χρόνο έχει βάλει στο στόχαστρο όλα τα δικαιώματα που με αγώνες και αίμα κατακτήθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Στέλνει ΜΑΤ και εισαγγελείς ενάντια σε απεργούς και διαδηλωτές, σχεδιάζει «τείχος του αίσχους» στον Έβρο, και ταυτόχρονα η ίδια δεν τηρεί καμία από τις δεσμεύσεις της απέναντι σε διεθνείς ανθρωπιστικές συμβάσεις, παρ’ όλες τις καταδίκες της, και έχει σε καθεστώς παρανομίας και ανυπαρξίας χιλιάδες μετανάστες, τροφή στη μηχανή της εργασιακής και όχι μόνο εκμετάλλευσης.
Οι μετανάστες είναι τα πρώτα θύματα του κοινωνικού πολέμου που διεξάγει ενάντια στους εργαζόμενους και στους λαούς το ίδιο παγκόσμιο ληστρικό κεφάλαιο που επέβαλε στη χώρα μας τον εργασιακό μεσαίωνα και την υποτέλεια του Μνημονίου.
Διατυπώνουμε ξεκάθαρα την πάγια αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού του κοινωνικού χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου, ιδιαίτερα σήμερα που μια τέτοια απόπειρα δε συνιστά απλώς αντιδημοκρατική ενέργεια αλλά διολισθαίνει καταφανώς σε ρατσιστική συμπεριφορά. Κι αν επιτρέψουμε τον ρατσιστικό εκβαρβαρισμό σήμερα οδηγούμαστε αναπόφευκτα στο γενικευμένο κοινωνικό κανιβαλισμό αύριο.
Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και καλούμε σε έμπρακτη στήριξη του δίκαιου αγώνα τους.
Το Δ.Σ. του συλλόγου