παρεμβαση αλληλεγγυης στην Κομοτηνη για τους 300 απεργους πεινας
από την κατάληψη utopia_A.D
Σήμερα το μεσημερι πραγματοποιηθηκε παρεμβαση στην κεντρικη πλατεια Κομοτηνης ως ενδειξη αλληλεγγυης στους 300 μεταναστες απεργους πεινας.Μοιραστηκε ενημερωτικο κειμενο που περιεχε τα αιτηματα των μεταναστων καθως και τις θεσεις μας για τα γεγονοτα που διαδραματιστηκαν στην Νομικη σχολη.
Το κειμενο βρισκεται Εδώ
Στις 25 Ιανουαρίου μπήκαν στο κτήριο της Νομικής Αθήνας περίπου 250 άνθρωποι και άλλοι 50 στο εργατικό κέντρο Θες/νίκης. Οι άνθρωποι αυτοί κατάγονται από βορειοαφρικανικές χώρες-πυρήνες μεταναστευτικών ρευμάτων και δεν διαθέτουν τα απαραίτητα χαρτιά που νομιμοποιούν την παραμονή τους στην Ελλάδα. Ζουν εδώ ήδη 8 χρόνια και εργάζονται κάτω από άθλιες συνθήκες. Έτσι, προέβησαν μαζικά σε απεργία πείνας ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσταση που βιώνουν όσο είναι αναγκασμένοι να ζουν στην παρανομία. Ο στόχος δεν είναι να αντιπροσωπεύσουν κανέναν άλλον Έλληνα ή μετανάστη εργαζόμενο, αλλά να λύσουν τα προβλήματα που τόσα χρόνια υπονομεύουν την ευημερία των ίδιων και των οικογενειών τους. Παρόλα αυτά πολλοί εργαζόμενοι ανεξαρτήτου καταγωγής ταυτίστηκαν από την πρώτη στιγμή μαζί τους.
Στόχος αυτού του κειμένου είναι η έμφαση στα πραγματικά σημαντικά σημεία του γεγονότος αυτού. Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης έδωσαν μεγάλη έκταση στο θέμα, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στην πιθανή παρακώληση της λειτουργίας της Νομικής σχολής και την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου. Ξέχασαν όμως να προβάλλουν τα αιτήματα των ανθρώπων αυτών, τα οποία είναι και η αιτία όλης αυτής της κατάστασης. Σημαντικό είναι να αναφερθεί για τους απεργούς πείνας της Αθήνας ότι η αίθουσα που επέλεξαν για να στεγάσουν την διαμαρτυρία τους ήταν και είναι αχρησιμοποίητη, κατά συνέπεια δεν παρεμποδίστηκε καμία από τις λειτουργίες του παν/μίου. Αξιοπερίεργο ήταν ακόμη ότι θεωρήθηκε άξια προβολής η τοποθέτηση επί του θέματος των διεφθαρμένων πολιτικών προσώπων της χώρας, αλλά δεν δόθηκε η ευκαιρία στους ίδιους τους απεργούς πείνας να απασχολήσουν τον τηλεοπτικό χρόνο με τις θέσεις τους.
Με στόχο λοιπόν την κάλυψη της παράλειψης αυτής, ακολουθούν τα αιτήματά τους:
«Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.»
Η δική μας θέση στο συγκεκριμένο ζήτημα συνοψίζεται στα παρακάτω. Έγινε αναφορά στην κατάχρηση του ασύλου. Το άσυλο εδώ και 29 χρόνια υπάρχει για να δίνεται η δυνατότητα σε μερίδια της κοινωνίας να προβάλλουν αντιστάσεις σε πολιτικές που τους πλήττουν χωρίς την απειλή της αστυνομικής καταστολής. Πανεπιστημιακοί χώροι όπως η Νομική και το Πολυτεχνείο έπαιξαν τον ρόλο ορμητηρίων για τους αντιδικτατορικούς αγώνες και φυσικά δεν ξεχνάμε τις εργατικές συνελεύσεις στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973.Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο υφίσταται το άσυλο. Ούτως ή άλλως φάνηκε εκ του αποτελέσματος ότι η επιλογή της Νομικής ήταν ο μόνος τρόπος να προβληθεί η διαμαρτυρία τους στα ΜΜΕ, αφού για παράδειγμα ουδέποτε έγινε η παραμικρή αναφορά στην περίπτωση των Αφγανών μεταναστών, οι οποίοι εδώ και καιρό κάνουν απεργία πείνας με ραμμένα στόματα στα Προπύλαια. Πριν τους κρίνουμε ας αναλογιστούμε ποια άλλη ευκαιρία δίνεται σε αυτούς τους ανθρώπους να ακουστούν.
Μετά από όλα τα έκδηλα σφάλματα-εγκλήματα των εξουσιαστών του τόπου μας εν μέσω οικονομικής κρίσης, όπου καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς τις ληστείες της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, είναι επόμενο να γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να στραφεί η κοινή γνώμη σε άλλα μέτωπα από εκείνα που πραγματικά ευθύνονται για τη σημερινή μας κατάσταση. Έτσι στα πλαίσια του γενικότερου φόβου για το ”αύριο” αυξάνονται οι ξενοφοβικές τάσεις και οι μετανάστες εμφανίζονται ως υπαίτιοι για τα δεινά που δημιούργησε το οικονομικό-πολιτικό σύστημα. Θεωρούμε πως ο καθένας, σκεπτόμενος λογικά και αντικειμενικά μπορεί να αντιληφθεί πως όλοι οι εργαζόμενοι είτε ντόπιοι είτε μετανάστες είναι θύματα ενός βρώμικου παιχνιδιού. Η λύση στα προβλήματά μας δεν είναι να εξαφανιστούν οι μετανάστες από προσώπου γης , αλλά η ριζική αλλαγή των ανθρώπινων προτεραιοτήτων, καθώς και η εκπαραθύρωση όσων αναπαράγουν τις ανισότητες καταδυναστεύοντας εκτός από τον παγκόσμιο πλούτο και τις ζωές μας.