Δέχτηκα να παίξω με την μπάντα μου στη συναυλία αλληλεγγύης για τους απεργούς πείνας στην αρχή για να δείξω τη συμπαράστασή μου σε αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους.Όταν όμως διάβασα τα κείμενά τους και είδα την αξιοπρεπή στάση τους κατάλαβα ότι δεν έχουν ανάγκη τη δική μου συμπαράσταση.
Εμείς έχουμε ανάγκη αυτούς τους ανθρώπους.Τους έβρισαν , τους συκοφάντησαν, τους απείλησαν και τους έστειλαν να πεθάνουν σε ένα άλλο κτήριο για να μην λερώσουν τη Νομική.Εισαγγελείς υπουργοί δημοσιογράφοι θεώρησαν επιθετική την κίνηση της απεργίας πείνας.¨Επαιζαν με τις λέξεις όπως στο 1984 του Orwell και βάφτισαν τα θύματα θύτες.Και όμως αυτοί οι τριακόσιοι άνθρωποι δεν λύγισαν.Και συνεχίζουν την απεργία πείνας με ένα κουράγιο και με μια αξιοπρέπεια που θα έπρεπε να κάνει όλη την ξενοφοβική και συντηρητική ελληνική κοινωνία να ντρέπεται.
Την ελληνική κοινωνία που ενώ δέχεται τη μεγαλύτερη επίθεση στην ιστορία της από τον νεοφιλευθεθισμό του ΔΝΤ αράζει στους καναπέδες της και ηδονίζεται να βλέπει γελοίους δημοσιογράφους και πολιτικούς να κάνουν το μάγκα σε ανυπεράσπιστους εργάτες.Τζάμπα μάγκες .
Στην τρόικα κάθονται προσοχή και όλο τους το μένος το βγάζουν στους αδύνατους.Θα παίξω λοιπόν στη συναυλία για να πάρω εγώ κουράγιο από αυτούς τους ανθρώπους.Θα παίξω για να σώσω κι εγώ ένα κομμάτι του εαυτού μου.Θα παίξω για να το πω στο παιδί μου όταν με ρωτήσει «τι έκανες τότε που οι φασίστες μας κουνούσαν το δάχτυλο από την τηλεόραση;»Θα παίξω για να μου δώσουν δύναμη αυτοί οι βασανισμένοι άνθρωποι.Προσκυνώ….