24 Φεβορυαρίου, 31 ημέρα απεργίας πείνας
Την συνέντευξη τύπου άνοιξε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, οικονομολόγος από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο οποίος δήλωσε:
«Νομίζω ότι σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή, οι διανοούμενοι έχουν υποχρέωση να δίνουν φωνή σε εκείνους που δεν έχουν φωνή. Με στεναχώρησε ότι στο πανεπιστήμιό μου δεν δώσαμε άσυλο στους μετανάστες, σε ανθρώπους που το μόνο που ήθελαν να ακουστεί η φωνή τους. Δεύτερον, οι διανοούμενοι έχουν την υποχρέωση να αναδείξουν την υποκρισία του κυρίαρχου λόγου, του λόγου αυτών που μας κυβερνούν, των ελίτ και των κυρίαρχων τάξεων. Η υποκρισία τους έγκειται στο ότι χρησιμοποιούν τους μετανάστες και τις μετανάστριες στα σπίτια τους, για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, στα αμπέλια και τα εργοστάσιά τους. Η υποκρισία τους, ντύνει την ιδιοτέλεια στο ρούχο της αρετής, ισχυριζόμενοι ότι ενεργούν για το «καλό του τόπου».
Τρίτον, οι διανοούμενοι έχουν υποχρέωση να είναι μαζί με τους αδικημένους. Δια ζώσης, όχι μόνο με άρθρα, αλλά με την παρουσία τους στις εκδηλώσεις, σε αυτόν εδώ το χώρο. Να αναδείξουν ότι η μάχη των μεταναστών είναι και δική μας, μια μάχη ανθρώπων που διέπονται από διαφορετικές αξίες, από τις αξίες της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, της συντροφικότητας».
Ο Κώστας Δουζίνας, αντιπρύτανης και διευθυντής του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπουδών του Μπίρμπεκ, στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, δήλωσε: «είναι μεγάλη τιμή που βρίσκομαι εδώ μπροστά στους 250 μετανάστες απεργούς πείνας, ανάξιος μπροστά τους». «Το να πας αντίθετα στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, στο ένστικτο που λέει φάε, επιβίωσε και ζήσε μια καθημερινή ζωή, αποτελεί την καρδιά αυτού που λέγεται ελευθερία, ελεύθερος άνθρωπος. Το να κάνεις απεργία πείνας σημαίνει ότι μαρτυρείς. Μαρτυρείς με την έννοια της κατάθεσης. Μαρτυρείς ότι υπάρχει ένα υψηλότερο αγαθό από το ύψιστο αγαθό της ζωής. Μαρτυρείς και με την έννοια της θυσίας, του sufricium, του sacer facere, δηλαδή του να κάνουμε κάτι ιερό, να ιεροποιήσουμε. Στο ατομικό επίπεδο οι απεργοί πείνας μαρτυρούν, μεσολαβούν το καθημερινό, το επίγειο με το άπειρο, με το αγαθό της αξιοπρέπειας. Κατά τον Καντ, η αξιοπρέπεια βρίσκεται μόνο στον άνθρωπο, όλα τα άλλα έχουν τιμή.
Δεύτερον, είναι η έννοια της δικαιοσύνης. Της δικαιοσύνης που ο πολλές φορές ο νόμος δεν υπηρετεί, γίνεται νόμος-άνομος. Και ο άνομος νόμος εγκαλείται από τη δικαιοσύνη στο δικαστήριο της ιστορίας.
Τρίτον είναι άνθρωποι. Μας λένε οι καθηγητές και τα βιβλία, μας λένε οι συνήγοροι, ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα μας δίδονται, μας ανήκουν επειδή είμαστε άνθρωποι, όχι γιατί είμαστε πολίτες, όχι γιατί είμαστε άτομα, όχι γιατί είμαστε Έλληνες. Οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι εκφράζουν την αξιοπρέπεια, δεν έχουν πολιτικές και ατομικές ελευθερίες, δεν έχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Ο νόμος που τους τα αφαιρεί είναι άνομος νόμος».
Κλείνοντας ο Κώστας Δουζίνας απευθύνθηκε στον Γραμματέα Μετανάστευσης κ. Ανδρέα Τάκη, όποίος υπήρξε και στο παρελθόν μεταφραστής των έργων του. «Τότε συζητάγαμε για τα θέματα αυτά, για το Νόμο, τη Δικαιοσύνη, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Είναι υποχρέωσή σου Ανδρέα Τάκη, απέναντι στην ιστορία σου και την ποιότητά σου να δώσεις λύση, αλλιώς πρέπει να παραιτηθείς.
Υπάρχει μια γενική αρχή που όλοι πρέπει να ακολουθούν. Όποιος ζει σε έναν τόπο πρέπει να έχει τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι άλλοι».
«Οι ελεύθεροι, μάρτυρες, άνθρωποι, δίνοντάς μας την ουσία της ελευθερίας, πηγαίνοντας ενάντια στη φύση, είναι οι μόνοι άνθρωποι, οι τελευταίοι άνθρωποι κατά τον Έγελο. Αυτή η εστία θα ήταν μεγάλη ευλογία αν πραγματικά μόλυνε την ελληνική κοινωνία, τους υπόλοιπους Έλληνες με την αξιοπρέπεια, τη θυσία, την ελευθερία».
Ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης, ανέφερε: «Οι μετανάστες εδώ, μας υπενθυμίζουν ότι είμαστε χώρα μεταναστών. Η ιστορία τους είναι η ιστορία της ζωής των Ελλήνων που μετανάστευσαν στις αρχές του 20ου αιώνα στην Αμερική, την Αυστραλία και αλλού. Αυτοί οι άνθρωποι μαρτυρούν τη δική μας ιστορία. Έχουμε γράψει και έχουμε τραγουδήσει άπειρα τραγούδια για τον πόνο της ξενητιάς και τα ξεχνάμε όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα των μεταναστών. Οι μετανάστες εδώ μου θυμίζουν και τη δική μου ιστορία, γιατί και εγώ έζησα κάποιες από τις δικές τους αγωνίες, όταν μου ζητούσαν άδεια παραμονής για να βρω δουλειά και άδεια εργασίας για να βγάλω άδεια παραμονής και με οδηγούσαν από την αστυνομίας στο υπουργείο και πάλι πίσω».
«Το προβλημα γενικο και πολλοι κρυβονται πίσω τους για να μην κανουν τίποτα. Θυμίζουν τις φιλάργυρες κυρίες του Κολωνακίου, που δεν δίνουν χρήματα στον επαίτη επειδή στην επόμενη γωνία υπάρχει κάποιος άλλος. Ας λύσουμε λοιπόν τουλαχιστον αυτό το πρόβλημα». Τέλος θέλω να πω για την απογνωση. Φοβάμαι μην πεθανει κανείς, είναι απελπιστική η κατάστασή τους. Θα είναι μεγάλη ντροπή για την ελληνική κυβέρνηση να αφήσει τους μετανάστες να πεθάνουν μπροστά στην πόρτα μας».
Τέλος σε ερωτήσεις απάντησε το μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Πέτρος Γιώτης
Σχετικά με την πρόταση του κ. Ραγκούση για παροχή εξάμηνης άδειας παραμονής με καθεστώς «ανοχής» στους απεργούς πείνας ανεφερε:
Το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο επιτρέπει στην κυβέρνηση να ικανοποιήσει το πρώτιστο και επείγον αίτημα της απεργίας πείνας και μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή της νομιμοποίησής τους. Οι μετανάστες γνώριζαν ήδη από τις διαρροές της κ. Νταλάρα αυτό που σήμερα ανακοίνωσε επίσημα ο κ. Ραγκούσης. Δεν θα έκαναν ένα μήνα απεργία πείνας για να πάρουν ένα καθεστώς αντίστοιχο με αυτό της ροζ κάρτας, που θα μπορούσαν να την πάρουν με δύο φωτογραφίες και ένα παράβολο.
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανθρωπιστική καταστροφή και σε αυτό ο κ. Ραγκούσης δεν απαντά. Θέλει η κυβέρνηση εκτός των υπόλοιπων που της προσάπτονται να μείνει στην νεοελληνική ιστορία και ως κυβέρνηση δολοφόνων.
Σχετικα με την άσκηση διώξεων σε μέλη της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης και τους ίδιους τους απεργούς πείνας από την εισαγγελία δήλωσε:
«Έφυγε η κακουργηματική κατηγορία της διακίνησης λαθρομεταναστών, που ήταν γελοία. Οι υπόλοιπες κατηγορίες είναι έωλες, αστήριχτες και έχουν σκοπό να τρομοκρατήσουν τους απεργούς πείνας. Μιλούν για διακεκριμένες φθορές στη Νομική Σχολή όπου δεν υπήρξε ούτε μια μελανιά σε τοίχο. Μιλούν για παραβίαση οικιακού ασύλου, όταν με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής οι μετανάστες απεργοί πείνας ήταν φιλοξενούμενοι στο άδειο κτίριο.
Εκλεισε απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους: «Ο κ. Ραγκουσης ζήτησε από τους δημοσιογράφους να μεταβληθούν σε παπαγαλάκια, να βοηθήσουν στο να κατανοήσουν οι απεργοί και οι αλληλέγγυοι ότι το σωστό είναι αυτό που λέει αυτός.
Ο κ. Ραγκούσης αντιμετωπίζει τους απεργούς πείνας σαν ένα τσούρμο άβουλων όντων που μπορούν οι όποιοι δημοσιογράφοι να τους παραπλανούν. Ξέρω ότι από σήμερα θα παιχτεί με άλλους όρους και άλλο περιεχόμενο το βρώμικο παιχνίδι της νομικής. Κάνω έκκληση σε όποιον θέλει να λέγεται δημοσιογράφος να αντισταθεί σε αυτό το παιχνίδι».
Αθήνα 24 Φεβρουαρίου, 31 ημέρα Απεργίας Πέινας
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης
https://hungerstrike300.espivblogs.net/
——————————————————————————————–
Κείμενα στήριξης & υπογραφές αλληλεγγύης διανοούμενων από το εξωτερικό
Αλληλεγγύη στους 300 Μετανάστες Απεργούς Πείνας στην Ελλάδα
Οι μετανάστες εργάτες έρχονται στις “αναπτυγμένες” χώρες με την ελπίδα να επιβιώσουν, ή και να αποφύγουν πολιτικές και κοινωνικές διώξεις, αλλά γίνονται θύματα άγρια εκμετάλλευσης, και στην εποχή μας είναι οι πρώτοι που βιώνουν τις συνέπειες της παρούσας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Οι τριακόσιοι μετανάστες εργάτες που κάνουν απεργία πείνας στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Ωστόσο, στερούνται και των στοιχειωδών δικαιωμάτων των Ελλήνων εργατών· δεν έχουν δικαίωμα να μετακινούνται ελεύθερα, να εργάζονται κάτω από υποφερτούς όρους απασχόλησης, να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη· δεν έχουν δικαίωμα στην προσωπική αξιοπρέπεια, δεν έχουν το δικαίωμα αυτής καθαυτής της ζωής!
Οι υπογράφοντες εκφράζουμε τη στήριξή μας στον αγώνα τους για ανθρώπινη αξιοπρέπεια και για θεμελιώδη πολιτικά δικαιώματα. Η στοιχειώδης κοινωνική δικαιοσύνη επιβάλλει τη νομιμοποίηση των μεταναστών εργατών και την παύση των ποινικών και γραφειοκρατικών διώξεών τους.
Ετιέν Μπαλιμπάρ, (Université Paris-Ouest, University of California, Irvine)
Noam Chomsky (MIT, ΗΠΑ)
Marta Harnecker (Ψυχολόγος, συγγραφέας, Χιλή)
Ιμάνουελ Βάλλερστάιν, (Yale University)
Ρενάτε Μπρίντεθαλ, (The City University of New York)
Ντέιβιντ Λάιμπμαν (City University of New York)
Μάικλ Α. Λέμποβιτς, (Simon Fraser University in Vancouver)
Πήτερ Μακλάρεν, (UCLAΜ)
Μάικλ Πέρελμαν, (California State University)
Ατομικές υπογραφές υποστήριξης στον αγώνα των 300:
(http://www.ipetitions.com/petition/supportthestrikingmigrantworkersofgreece)
Naomi Klein (δημοσιογράφος, συγγραφέας -USA)
Eduardo Galeano (συγγραφέας, Ουρουγουάη)
John Holloway (καθηγητής Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο της Πούεμπλα, Μεξικό)
Saskia Sassen, Professor (London School of Economics and Political Science – LSE)
Frances Fox Piven, CUNY Graduate Center, New York, Distinguished Professor of Sociology and Political Science
Claus Offe, Professor of political science at Humboldt University, Berlin.
Jacques Bidet, Université de Paris X-Nanterre, – Professor Emeritus of Philosophy
Mark Kesselman, Columbia University
Irina Cerica (Global Balkans Network) – Canada
Andrej Grubacic (Global Balkans Network, ZNet) – USA
Michael Albert (ZNet) – USA
Peter Bohmer (Faculty in Economics at The Evergreen State College, and Olympia Movement for Justice and Peace, Olympia, Washington) – USA
Robin Hahnel (ZNet) – USA
Harpreet K Paul (Project for a Participatory Society) – United Kingdom
Nikos Raptis (ZNet) – Greece
Deric Shannon (Worker Solidarity Alliance, Queers Without Borders) – USA
Chris Spannos (ZNet) – USA
Tamara Vukov (Global Balkans Network) – Canada
Abbey Willis (Worker Solidarity Alliance, Queers Without Borders) – USA
Michel Vakaloulis, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Paris 8 στο Σεν Ντενί
Ευστάθιος Κουβελάκης, King’s College London
Mario Diani, Professor of Sociology -University of Trento
Rainer Forst, University οf Frankfurt
Σλαβόι Ζίζεκ, φιλόσοφος
Σας στέλνω την ολόψυχη αλληλεγγύη μου- αγωνίζεστε για κάτι πολύ περισσότερο απ τα δικά σας δικαιώματα. Αγωνίζεστε για το τί πρόκειται να σημαίνει ‘Ευρώπη’. Εκείνοι που σας αγνοούν ή σας πολεμούν ειναι αυτοί που ουσιαστικά απειλούν τις Ευρωπαικές αξίες που καλούν σε παγκόσμια χειραφέτηση. Στις μέρες της έξαρσης των εθνικισμών και της ξενοφοβίας, ένας αγώνας σαν τον δικό σας μας κάνει να ελπίζουμε ότι ο όρος χειραφέτηση δεν θα παραμείνει κένο γράμμα.
Κώστας Δουζίνας, πανεπιστημιακός, University of London
Υπάρχει μια στενή και ισχυρή σύνδεση ανάμεσα στις επαναστάσεις σε Τυνησία, Αίγυπτο, Μπαχρέιν, Λιβύη και σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Βορείου Αφρικής και στον αγώνα των απεργών πείνας. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός αγώνα για δημοκρατία και της διεκδίκησης της αξιοπρέπειας, μιας απεργίας για βασικά πολιτικά δικαιώματα και μιας απεργίας για ανθρώπινη αναγνώριση. Δεν υπάρχουν «παράνομοι» άνθρωποι μόνο απονομιμοποιημένες και άδικες κυβερνήσεις. Κάθε άνθρωπος που ζει στην Ελλάδα πρέπει να έχει τα ίδια δικαιώματα με οποιονδήποτε συμπολίτη του. Αυτός είναι και δικός μας αγώνας και από αυτόν εξαρτάται το μέλλον όλων μας.
Τόνι Νέγκρι, φιλόσοφος, συγγραφέας
Σάντρο Μεσσάντρα, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Μπολόνια
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, το να πούμε πως απλώς παρακολουθούμε και στηρίζουμε τον αγώνα σας δεν θα ήταν αρκετό για να εκφράσουμε όσα νιώθουμε αυτές τις μέρες. Ο αγώνας σας είναι και δικός μας αγώνας. Παρ’ όλο που δεν ξεχνάμε ότι εσείς είστε που ριψοκινδυνεύετε τη ζωή σας σε αυτόν τον κοινό αγώνα, αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας σε όσα κάνετε τον τελευταίο μήνα με έναν τρόπο που υπερβαίνει την έκφραση της βαθύτερης δυνατής αλληλεγγύης μας.
Ενάντια στη βία του νεοφιλελευθερισμού, του κεφαλαίου και του ρατσισμού, που κλιμακώνεται επικίνδυνα στην παρούσα κρίση, εσείς ενσαρκώνετε τη δύναμη της ελευθερίας και της ισότητας. Ενώ εντυπωσιακές εξεγέρσεις αμφισβητούν και ανατρέπουν τα διεφθαρμένα καθεστώτα στις χώρες του Μαγκρέμπ και στη Μέση Ανατολή, εσείς φέρνετε μαζί σας στην Ευρώπη τον αέρα της επανάστασης και την πρόκληση μιας πραγματικά δημοκρατικά θεσμισμένης εξουσίας.
Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πολιτικά παραλυμένη και στρατιωτικοποιεί τα “εξωτερικά της σύνορα” ενάντια στη μετανάστευση, εσείς δείχνετε σε όλους τη σαφή δυνατότητα ύπαρξης μιας νέας και διαφορετικής Ευρώπης, όπου τα κινήματα και οι αγώνες της μετανάστευσης παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Η φωνή και η δράση σας δεν έρχονται από το «περιθώριο» της Ευρώπης: είναι αντίθετα το «κέντρο» ενός νέου, κοινού ευρωπαϊκού χώρου και μιας δημοκρατίας που τώρα διαμορφώνεται. Γι’ αυτό στρατευόμαστε κι εμείς μαζί σας στον αγώνα, όπως κάνει ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο. Και απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση να αποδεχτεί την πρόκληση και να αναγνωρίσει την πλήρη νομιμότητα των αιτημάτων σας.
Alain Badiou, φιλόσοφος, θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος
Σε όλη την Ευρώπη λαμβάνονται ακραία μέτρα ενάντια στους εργάτες που κατάγονται από ξένες χώρες. Τους κάνουν να πληρώσουν μια κρίση για την οποία υπεύθυνοι είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα και οι πολιτικοί τους οπαδοί. Καθίσταται, πλέον, πρακτικά αδύνατο να υπάρξει μια οποιαδήποτε μορφή νομιμοποίησης της παραμονής των μεταναστών, στις χώρες της Ευρώπης. Ψηφίζουν ενάντια στους αλλοδαπούς εργαζόμενους νόμους εξοντωτικούς ως προς την ελευθερία και απόλυτα εχθρικούς ως προς κάθε λογική ισότητας ανάμεσα στους ανθρώπους που ζουν εδώ.
Θα ήταν πολύ πιο λογικό να αναζητηθούν ευθύνες από τους κυριάρχους του παγκόσμιου καπιταλισμού και από τους υπηρέτες τους, παρά από εκείνους που σε παγκόσμια κλίμακα είναι δυο φορές θύματα αυτού του κατεξοχήν άδικου συστήματος. Πρώτα απ’ όλα γιατί, προκειμένου να επιβιώσουν εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις χώρες καταγωγής τους, και επιπλέον γιατί, υφίστανται την εκμετάλλευση και την καταδίωξη στις χώρες όπου εγκαθίστανται.
Τάσσομαι προσωπικά, υπέρ του αιτήματος όλων των ανθρώπων της προόδου: σε όλες τις χώρες, στην Ελλάδα, ή οπουδήποτε αλλού, το ιδεώδες της Δικαιοσύνης επιβάλλει την νομιμοποίηση των εργαζομένων προερχόμενων από άλλες χώρες, την παύση κάθε εγκληματικού νόμου εναντίον τους, και την κατάργηση κάθε αστυνομικής και γραφειοκρατικής δίωξής τους.
Ετιέν Μπαλιμπάρ, φιλόσοφος
Πιστεύω ότι η αντίσταση των μεταναστών απέναντι στις απελάσεις, στους διωγμούς, στις διακρίσεις, και στην εκμετάλλευση, καθώς αυτοί παλεύουν για τα δικαιώματα και την ύπαρξή τους, συνιστά έναν συγκλονιστικό ανθρώπινο αγώνα στους καιρούς μας. Επιπρόσθετα, ή μάλλον, αναπόσπαστα, αντιπροσωπεύει ένα αποφασιστικής σημασίας στοιχείο του λαϊκού κινήματος για δημοκρατία στην Ευρώπη, το οποίο διασχίζει τα σύνορα και γι’ αυτό το λόγο προκαλεί την εκδήλωση μιας εντεινόμενης ξενοφοβίας.
Η αλληλεγγύη με τους μετανάστες πρέπει να σφυρηλατηθεί όχι μόνο σε μια τοπική κλίμακα, αλλά στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής ηπείρου. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε μια χρονική στιγμή όπου, τροφοδοτούμενος από τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης και των νεοφιλελεύθερων «λύσεών» της, οι οποίες επιδεινώνουν τις κοινωνικές της συνέπειες, ένας επιθετικός εθνικισμός ξανασηκώνει το κεφάλι του της Μέδουσας στην Ευρώπη, Ανατολικά και Δυτικά, Βόρεια και Νότια.
Με όλη μου τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη,
Ετιέν Μπαλιμπάρ
Ούγκο Μπλάνκο, εκδότης του περιοδικού «Lucha Inbigena», Περού
Όλη την αλληλεγγύη μου στους 300 μετανάστες που κάνουν απεργία πείνας! Φτάνει πια με την καταπίεση των μεταναστών.
Δεν είναι εγκληματίες, είναι εργαζόμενοι. Απαιτούν να τους αφήσουν να δουλέψουν και να ζήσουν. Γιατί ο κόσμος ανήκει στους πολίτες, στους από κάτω και όχι σε κείνους που αυτοαποκαλούνται κυβερνώντες για να ποδοπατήσουν την ανθρωπότητα.
Ντάριο Φό, θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός
Χαιρετίζω το εξαιρετικό κουράγιο και τη σταθερότητα του αγώνα τους. Πιστεύω ότι τέτοιες πράξεις έχουν μια υψηλή διάσταση πολιτισμού και πολιτικής ευθύνης.
Ακριβώς γιατί, οδηγούν στη συμμετοχή και στην κινητοποίηση του κόσμου.
Ραούλ Ζιμπέκι, συγγραφέας, Ουρουγουάη
Η ζωή των από κάτω δεν αξίζει τίποτα για τους από πάνω παρά μόνον όταν την χρησιμοποιούν για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Γι’ αυτό, όπως συνέβη εδώ και λίγες εβδομάδες στην Τυνησία, κάποιες φορές τα μεγάλα γεγονότα αρχίζουν όταν ένας από τους από κάτω θυσιάζεται για να τραβήξει την προσοχή. Όχι για να «ευαισθητοποιήσει» τους από πάνω αλλά τους συντρόφους τους, τους άλλους και τις άλλες από κάτω, ανοίγοντας το δρόμο της αντίστασης.
Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών στην Ελλάδα τέτοια σημασία έχει. Μόνο αν κινητοποιηθούν οι από κάτω, εκείνοι που τίποτα δεν έχουν να χάσουν (και τι είναι οι μετανάστες στην Ευρώπη αν όχι εκείνοι που τίποτα δεν έχουν να χάσουν?) μπορούν να καταφέρουν κάτι. Πρώτα πρώτα, να καταφέρουν να αναγνωριστούν σαν ανθρώπινες υπάρξεις, σαν υποκείμενα. Και να αναγνωριστούν από άλλους και άλλες σαν και αυτούς. Κι έπειτα να χτίσουν έναν τόπο σ’ αυτόν τον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, μία συλλογική ταυτότητα, απαραίτητη για να μπορείς να αγωνιστείς.
Γι’ αυτό η απεργία πείνας των 300 μεταναστών αξίζει όλη τη στήριξή μας, όλη την αλληλεγγύη μας, το θαυμασμό και το σεβασμό μας. Γιατί σπάζει τη σιωπή. Γιατί ανοίγει δρόμους.
Κεν Λόουτς, σκηνοθέτης
Στέλνω μήνυμα αλληλεγγύης από εμένα και τους φίλους μου στους απεργούς πείνας. Η ζωή είναι σκληρή για τους μετανάστες εργάτες και τις καλύτερες εποχές. Γίνεται αβάσταχτη όταν διώκονται και απορρίπτεται κατά το τρόπο που μας περιγράφετε. Εργάζομαι στη Σκωτία, στο άλλο άκρο της Ευρώπης και δεν μπορώ να έρθω στην Ελλάδα να σας υποστηρίξω άμεσα, γι’ αυτό παρακαλώ αποδεχθείτε αυτό το μήνυμα με την ευχή να κερδίσετε στον γενναίο σας αγώνα.